Rodzaje aliansów strategicznych (motywy)

Omawialiśmy ostatnio alians strategiczny, a dokładnie rodzaje takowego aliansu. Dziś przychodzi czas na kolejną ważną kwestię związaną z tym rozwiązaniem, a mianowicie motywy. Co zachęca do tworzenia tego typu struktur? Powodów może być wiele. W tym miejscu postaramy się wymienić kilka najczęstszych przypadków, w których współpraca na zadzie aliansu strategicznego wydają się najlepszym rozwiązaniem. Przejdźmy, więc do sedna sprawy.

Bardzo ważnym motywem, który sprawia, że firmy nawiązują tego typu współpracę jest chęć uzyskania dostępu do konkretnego rynku lokalnego. Inną ważną kwestią może być chęć zmniejszenia ryzyka działania na danym rynku związanego na przykład z inwestycjami itp. Z innej strony alians strategiczny jest bardzo dobrym sposobem na szybki rozwój i pozwala stosunkowo szybko stać się firmą o zasięgu globalnym. Innym powodem może być chęć rozwijana związków kulturowych, które w przyszłości mogą zaowocować wymiernymi korzyściami płynącymi ze współpracy. Często alians strategiczny jest sposobem na zminimalizowanie nakładów finansowych. Dzięki odpowiednim porozumieniom działalność może być finansowana z różnych źródeł.

Firmy zewnętrzne mogą też korzystać z doświadczenia, kapitału czy np. infrastruktury firmy, która na danym rynku już jest. To także ogranicza wydatki. Kolejnym motywem tego rodzaju współpracy może być chęć obejścia ograniczeń inwestycyjnych w danym regionie czy na danym rynku lokalnym. Koszty można minimalizować również przez wykorzystanie lokalnej siły roboczej czy dostępnych w danym miejscu materiałów. Jak widzimy ta forma współpracy może być na prawdę korzystna.

Alians strategiczny

Nasz dzisiejszy wpis będzie poświęcony ciekawej strukturze określanej, jako alians strategiczny. Jest to swoiste połączenie konkurencji oraz współpracy w określonej grupie przedsiębiorstw dostarczających zespół produktów będących częściowo komplementarnych. Można go określić, jako umowę na zasadzie partnerstwa między konkurującymi ze sobą firmami. Zdarza się, że tego rodzaju alians odbywa się bez formalnych umów. Co jest celem tego typu współpracy.

Alians strategiczny może pomóc na przykład we wprowadzeniu firmy na nowy rynek. Służy również wymianie doświadczeń oraz wiedzy pomiędzy przedsiębiorstwami, które taką współpracę nawiązało. Jest to jedna z alternatywnych form podejmowania działalności poza granicami konkretnego państwa. Alians strategiczny jest, więc sposobem na internacjonalizacji przedsiębiorstw. Dlatego też bardzo częstym przypadkiem aliansu strategicznego w dzisiejszych czasach jest alians międzynarodowe. Dzięki takiemu porozumieniu czy to formalnemu czy nie dana firma może poprawiać swoją konkurencyjność i rozszerzać działalność zdobywając nowe rynki.

Alians strategiczny jest również sposobem na ominięcie przepisów antymonopolowych. Tam gdzie przepisy działają przeciw monopolizacji rynku zawierane są często umowy na zasadzie aliansu. Trwałości takich porozumień sprzyja integracja działalności. Dzięki temu przedsiębiorstwa mogą czerpać większe korzyści ze współpracy na danym rynku. To kolejna cecha, która sprzyja popularności tego typu umów na rynku międzynarodowym. 

Unia i wsparcie przedsiębiorstw

Szereg przedsiębiorstw określanych, jako największe czy po prostu koncernów, na co dzień korzysta ze wsparcia rządów poszczególnych państw czy też ze wsparcia unijnego. Mowa tu między innymi o ulgach i zwolnieniach podatkowych czy wsparciu finansowym. Często też pomoc ta jest bardzo przydatna przy dalszej rozbudowie danego przedsiębiorstwa i jego zakładów itp. na terenie danego kraju unijnego.

Jednak już niedługo tego typu wsparcie może zostać pokaźnie ograniczone odgórnie. Komisja Europejska przyjrzała się pomocy i ulgom, jakie są udzielane największym przedsiębiorcom i niestety, obecna sytuacja się jej nie spodobała. Dlatego już nie długo mogą wejść w życie wytyczne, które ograniczają wsparcie dla rozbudowy zakładów i ogólnie inwestycji tego typu kierowane do największych. O wiele trudniej będzie o pomoc przy rozbudowie czy o zwolnienie lub ulgę podatkową. Zakłada nadal będą mogły starać się o pomoc przy zmianie profilu działania czy inwestycjach ekologicznych, ale to tyle. Jaki będzie to miało wpływ na kraje, które w dużej mierze wiążą swój rozwój z inwestycjami zagranicznymi i poprzez ulgi oraz pomoc finansową przyciągały do tej pory tego typu inwestorów?

Czy nowa polityka unijna nie zahamuje ich rozwoju? Rozwijające się firmy i rozbudowujące zakłady to nowe miejsca pracy, które na naszym rynku borykającym się z problemem wysokiego bezrobocia są niemal na wagę złota. Wytyczne unijne mają dotyczyć lat 2014 - 2020, a zatem już niedługo wejdą w życie. Zobaczymy, jaki będzie ich skutek.

Dywersyfikacja ryzyka

Dziś zajmiemy się dywersyfikacją ryzyka. W ekonomii czy też ogólnie przy okazji podobnej tematyki możemy mówić o dwóch typach dywersyfikacji. Z jednej strony może to być dywersyfikacja ryzyka kredytowego, a z drugiej dywersyfikacja ryzyka inwestycyjnego. W pierwszym przypadku mamy do czynienia z odpowiednim zróżnicowaniu portfela kredytowego banku poprzez udzielenie kredytów o różnej formie prawnej. W tym artykule jednak zajmiemy się nieco bardziej dywersyfikacją ryzyka inwestycyjnego.

Analogicznie do portfela kredytowego dywersyfikacja inwestycyjna polega na zróżnicowaniu portfela inwestycyjnego. Głównym założeniem jest tu ograniczenie ryzyka przez odpowiedni wybór aktywów, które obciążone będą ryzykiem. Należy to zrobić tak by poniesione straty w przypadku jednych aktywów (inwestycji) zostały zrekompensowane przez zyski pochodzące z pozostałych inwestycji. Ważne jest ustalenie odpowiedniej proporcji między poszczególnymi inwestycjami. Należy pamiętać, że im wyższy spodziewany zysk tym wyższe ryzyko.

Zainwestowanie całego kapitału w aktywa dające możliwość wysokiego zysku, ale obciążone przez to wysokim ryzykiem może być poczynaniem zgubnym. Tu właśnie mamy do czynienia koniecznością odpowiedniego podzielenia portfela inwestycyjnego w celu dywersyfikacji ryzyka inwestycyjnego. Zawsze trzeba też brać pod uwagę horyzont czasowy inwestycji. W przypadku inwestycji długoterminowych ryzyko często maleje, a zakładane zyski mogą być wyższe. Dobrze zbalansowany portfel inwestycyjny powinien jednak zawierać również inwestycje krótkoterminowe. Zysk może być mniejszy, ale zapewnia płynność finansową.

Joint venture

Joint venture oznacza dosłownie wspólne przedsięwzięcie. Jest to podmiot stworzony wspólnie przez więcej niż jedną firmę (przedsiębiorstwo) w celu realizacji konkretnego zadania bądź prowadzenia określonej działalności. Wszyscy wspólnicy wnoszą w takim przypadku kapitał zakładowy. Z drugiej strony dzielą się zyskami jak i kosztami wynikającymi z prowadzenia działalności gospodarczej. Nie zawsze musi to być jednak osobna spółka.

Czasem jest to po prostu bardzo bliska współpraca konkretnych podmiotów. Zajmijmy się teraz konkretnymi celami tworzenia spółek czy przedsięwzięć typu joint venture. Może to być chęć uzyskania dostępu do nowych rynków, poszerzenie już posiadanego rynku zbytu, korzyści płynące z synergii czy dywersyfikacja ryzyka wynikającego z prowadzonej działalności czy planowanych inwestycji. Inne cele tworzenia struktur joint venture to chęć uzyskania efektu skali, zapewnienie tańszego zaopatrzenia czy wspólne opracowywanie, a następnie wdrażanie technologii.

Korzyścią płynącą z tej formy współpracy może być również pokonanie barier administracyjnych czy na przykład celnych, z jakimi mamy do czynienia w kraju jednego z partnerów. Spółki czy przedsięwzięcia tego typu powstają na całym świecie. Często jest to właśnie współpraca firm z różnych państw czy nawet kontynentów. Przykładem może tu być planowane utworzenie spółki joint venture przez polskie banki w celu stworzenia jednego standardu płatności mobilnej. Nowa spółka będzie zajmować się nadzorem i prowadzeniem tego typu rozliczeń.

Konsorcjum

Konsorcja są organizacjami grupującymi kilka podmiotów gospodarczych, w celu realizacji danego przedsięwzięcia gospodarczego, na określony czas. Warto również zaznaczyć, że w przeważającej liczbie przypadków, konsorcja zakładane są w przypadku prowadzenia ryzykownych inwestycji i działalności gospodarczych. Tego rodzaju złożone organizacje przedsiębiorców powstają, gdy dane przedsięwzięcie przekracza możliwości finansowe czy związane z posiadanym potencjałem ludzkim. 

Bardzo często możemy się spotkać z obecnością konsorcjów przy inwestycjach typu budowy autostrad, czy lotnisk. Konsorcja są tworami gospodarczymi powoływanymi w celu wykonania danej inwestycji, czyli oznacza to, że mają charakter tymczasowy. Po zakończeniu danej inwestycji konsorcja są rozwiązywane i podmioty gospodarcze wchodzące w ich skład ponownie prowadzą działalność na własną rękę. Kodeks prawa handlowego, ani żadna inna regulacja prawna nie wyodrębniły konsorcjum, jako odrębnego podmiotu gospodarczego. Oznacza to, że do jego prowadzenia nie potrzebna jest ani rejestracja, ani odrębna nazwa, czy siedziba.

Przy podpisywaniu umowy o zawiązanie konsorcjum, podmioty gospodarcze mogą wyszczególnić jeden z nich, który będzie prowadził wszystkie ich zewnętrzne interesy, czyli będzie je po prostu reprezentował. Konsorcja nie posiadają także wspólnego majątku. Prawo do reprezentacji konsorcjum powinno mieć umocowanie prawne. Wszystkie należności finansowe są uiszczane przez podmiot reprezentujący konsorcjum na zewnątrz.

Kartel

Pojęcie kartelu często pojawia się w ujęciu organizacji przestępczych zwłaszcza tych, które zajmują się handlem narkotykami. Wiele można było usłyszeć o kartelach narkotykowych z Ameryki Południowej. Jednak, czym tak na prawdę jest kartel i do czego może służyć. Zgodnie z najprostszą definicją kartek jest zmową lub umową państw bądź przedsiębiorstw, które posiadają decydujący wpływ w tej samej gałęzi gospodarki. Może się to również odnosić do państw i przedsiębiorstw posiadających decydujący wpływ w podobnych gałęziach gospodarki.

Celem tworzenia takowego kartelu jest całkowite przejęcie kontroli nad danym rynkiem i swobodna regulacja takowego rynku. Mowa tu o kształtowaniu cen oraz innych elementów charakterystycznych dla rynku. Przejdźmy teraz do znaczenia kartelu kontekście przepisów prawnych. W wielu krajach tworzenie takich karteli jest nielegalne. Można tu na przykład podać Stany Zjednoczone czy krajer należące do Unii Europejskiej. W Stanach Zjednoczonych przepisy prawne pozwalają zmowę tylu kartek traktować, jako przestępstwo kryminalne, co zwiększa możliwe kary dla uczestników.

Tak czy inaczej wciąż mamy do czynienia z próbami wpływania na rynek właśnie za pośrednictwem takowych umów. Perspektywa kontroli rynku jest bardzo kusząca. Dzięki temu firmy mogą dowolnie kształtować swoją przyszłość. Oczywiście dzieje się to ze szkodą dla konsumentów, którzy są w ten sposób pozbawieni prawa wolnego wyboru. Przykładem kartelu wykrytego w ostatnich latach w UE może być kartel producentów gumy.

Holding

W dzisiejszym wpisie zajmiemy się pokrótce definicją holdingu. Oczywiście jest to dość skomplikowana kwestia i dogłębny opis zająłby o wiele więcej miejsca i czasu niż mamy tu do dyspozycji tym niemniej postaramy się krótko i treściwie przedstawić najważniejsze sprawy związane właśnie z holdingiem.

Otóż holding to pewien rodzaj organizacji, który grupuje za pomocą mniej lub bardziej widocznych powiązań różnego typu samodzielne pod kątem prawnym podmioty gospodarcze. W tego typu powiązaniach jeden z podmiotów ma tak zwaną pozycję dominującą, gdy pozostałe podmioty są tak zwanymi podmiotami podporządkowanymi. Podstawową zasadą działania holdingu jest zarządzanie przez jedną organizację innymi podmiotami (podległymi), a także kontrolowanie ich działalności poprzez różnego typu zależności kapitałowe lub też personalne. W takim wypadku holding możemy określić, jako kumulację kapitału.

Jedną z dróg do powstania holdingu jest stworzenie go na podstawie przedsiębiorstwa wielozakładowego. W takim wypadku mamy do czynienia z następującymi etapami. Po pierwsze mamy do czynienia z przekształceniem przedsiębiorstwa wielozakładowego w jednoosobową spółkę Skarbu Państwa. Następnym etapem jest utworzenie spółek podporządkowanych na mocy odpowiednich przepisów prawnych. Kolejną sprawą jest utworzenie spółki dominującej.

Ostatnim etapem tego rodzaju działania jest sprywatyzowanie tak powstałego holdingu. Takowa prywatyzacja musi jednak przebiegać tak by dany holding został utrzymany. Oczywiście to tylko podstawowe dane na ten temat.

Przedsiębiorstwo

Przedsiębiorstwo często określane jest również, jako jednostka gospodarcza. Jest to jednostka wyodrębniona prawnie, organizacyjnie oraz ekonomicznie. Jej zadaniem jest prowadzenie działalności gospodarczej. Prowadzenie przedsiębiorstwa najczęściej wiąże się z celem, jakim jest osiągnięcie zysku finansowego.

Metodą osiągnięcia takowego zysku jest zaspokojenie określonych potrzeb konsumentów. Przedsiębiorstwa można podzielić na kilka sposobów. Poniżej przeprowadzimy kilka takich podziałów. Zacznijmy od podziału ze względu na charakter działalności przedsiębiorstwa. W takim wypadku wyróżniamy przedsiębiorstwa produkcyjne, czyli na przykład przedsiębiorstwa wydobywcze, przedsiębiorstwa obróbkowe czy przedsiębiorstwa przetwórcze oraz przedsiębiorstwa zajmujące się świadczeniem różnego typu usług, czyli przedsiębiorstwa handlowe, przedsiębiorstwa komunikacyjne i transportowe lub przedsiębiorstwa o charakterze społecznym.

Innym ważnym kryterium podziału jest to związane z liczbą zatrudnianych pracowników. W takim wypadku do czynienia z mikro przedsiębiorstwami (do 9 pracowników), małymi przedsiębiorstwami (od 10 do 49 pracowników), średnimi przedsiębiorstwami (od 50 do 249 pracowników) oraz dużymi przedsiębiorstwami (od 250 pracowników wzwyż). Wpływ na takowy podział ma również osiągany zysk i obrót. Kolejnym ważnym kryterium podziału jest to związane z formami własności. W takim wypadku można wyróżnić na przykład przedsiębiorstwa państwowe, prywatne, spółdzielcze czy przedsiębiorstwa komunalne.

Typy ułomnych osób prawnych

Zanim przejdziemy do wymienienie najbardziej charakterystycznych ułomnych osób prawnych zajmijmy się krótką charakterystyką takowych podmiotów. Przede wszystkim zacznijmy od nazewnictwa. Obecnie odchodzi się od pojęcia ułomnej osoby prawnej na rzecz określenia jednostka organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej. Czasem używa się również określenia niezupełna osoba prawna.

Ogólnie rzecz biorąc jest to podmiot stosunku cywilnoprawnego nieposiadający osobowości prawnej natomiast mający tak zwaną zdolność prawną. Jest to najkrótsza i najprostsza definicja podmiotu takiego jak jednostka organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej. Skoro już przynajmniej w zarysie wiemy, czym jest jednostka organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej przejdźmy do wymienienia najbardziej rozpoznawalnych podmiotów tego typu. Zacznijmy od spółek. Jako jednostka organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej rozumiane są takie typy spółek jak spółka jawna, spółka partnerska, spółka komandytowa, spółka komandytowo-akcyjna, spółka akcyjna w organizacji czy spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w organizacji.

Jeżeli chodzi o inne podmioty to za jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej uznaje się partie polityczne niewpisane do ewidencji, wspólnoty mieszkaniowe, stowarzyszenia zwykłe czy europejskie zgrupowania interesów gospodarczych. Czasem do tego rodzaju podmiotów zalicza się również spółkę cywilną. Jednak jak się okazuje w myśl przepisów jest to klasyfikacja niepoprawna.

Zalety i wady działalności jednoosobowej

Jak każda forma działalności gospodarczej również jednoosobowa działalność ma swoje wady jak i zalety. Zacznijmy od zalet. Podstawową zaletą tej formy jest to, iż jest to najprostsza forma prowadzenia działalności gospodarczej. Ponadto nie wymaga ona dużych nakładów finansowych, chociaż w tym przypadku może to być zaleta umowna. Inną zaletą jest samostanowienie o sobie, a dokładnie o swojej działalności.

W takim wypadku jesteśmy po prostu sami sobie szefem. Wszystko zależy od nas. Gdzie są zalety tam też są i wady. W takim wypadu mamy do czynienia z dużym uzależnieniem płynności finansowej od kapitału początkowego. Poza tym to, co było wymienione, jako zaleta, czyli bycie zarówno pracownikiem jak i szefem może w wielu wypadkach być traktowane, jako wada.

Osoba fizyczna wykonująca działalność gospodarczą

Osoba fizyczna wykonująca działalność gospodarczą może również być określana, jako przedsiębiorstwo prawne osoby fizycznej lub przedsiębiorca indywidualny. Jest to jedna z najprostszych, jeżeli nie najprostsza forma prowadzenia działalności gospodarczej przez osobę fizyczną. W takim wypadku mamy do czynienia z formą działalności zarezerwowaną wyłącznie dla osób fizycznych. Zgodnie z tym założeniem jednoosobowej działalności gospodarczej nie mogą prowadzić osoby prawne.

Rozpocząć tego typu działalność gospodarczą może osoba fizyczna w momencie złożenia odpowiedniego wniosku o dokonanie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej. W przypadku niektórych form działalności gospodarczej osoba chcąca ją założyć jest dodatkowo zobowiązania do uzyskania odpowiedniego pozwolenia czy też koncesji na prowadzenie takowej działalności